ก็เรียน JAMMER มาโครตจะนาน ตั้งเเต่ปิดเทอมม.3 รวมเป็นเวลา 3 ปีเต็มก่อนสอบ ก่อนเรียนก็ไร้ความรู้ความสามารถใดๆ จากคนที่วาดรูปไม่เป็นเลยเริ่มจาก 0 แล้วก็นับ1 2 3 ไปเรื่อยๆจนมันมาอยู่ในระดับเราภูมิใจในตัวเอง มันเกิดจากความพยายามล้วนๆใน 3 ปี No..พรสวรรค์!ใดๆ ที่ตึกนอกจะให้ความรู้เทคนิคต่างๆเเล้ว พี่ๆในตึกยังให้ความเป็นครอบครัว ให้คำปรึกษาที่ดีตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือไม่ใช่เรื่องเรียน และสิ่งที่ได้รับจากเเจมเมอร์ในตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่สำคัญกว่าความสามารถคือความคิด มุมมอง ทัศนะคติ ความกดดัน การเเข็งขัน ความเหนื่อย ระเบียบวินัยเเละอื่นๆอีกมากมายที่พี่ๆให้ในการติว ทั้งหมดมันหล่อหลอม ให้เราเป็นคนที่อดทน เป็นคนถึกเเบบสวยๆ เป็นคนที่สตรอง5555555555 ทนต่อเเรงกดดันได้ดี เเละผ่านทุกอย่างไปใดไม่ว่าจะสนามสอบไหนๆ ตอนเเรกภัทรจะเข้าศิลปากร ก็ติวมากตั้งนานสุดท้ายก็ตัดสินใจสละสิทธิ์ เพื่อไปเสี่ยงมศว.ด้วยเหตุผลส่วนตัว พี่ตูนพี่เตยก็ยังช่วยดันๆ ไม่ได้หายไปไหน คอยช่วยเเนะเเนวตลอด จนมันติดได้ทั้งสองที่ คะเเนนก็เป็นที่น่าพอใจเเบบโครตๆ ทั้งคู่รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากๆ ขอบคุณเเจมเมอร์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทุกๆอย่างเลยย ดื้อบ้างไรบ้างเเต่ก็รักค่ะ จุ้บๆ